🀄 Antybiotyk Na Ból Zęba Forum

Wyniki dla: antybiotyki na ból zęba Zapalenie oczodołu od chorego zęba – możliwa utrata wzroku Choroba odogniskowa najczęściej kojarzy się z niebezpieczeństwem zakażenia stawów, nerek bądź mięśnia sercowego. Tymczasem zakażenie zębopochodne może być również przyczyną zapalenia oczodołu. Wprawdzie powikłanie to występuje rzadko, niemniej może doprowadzić do poważnych, nieodwracalnych szkód w narządzie wzroku, szczególnie jeśli dotyczy dziecka. Tylko szybkie podjęcie zdecydowanej interwencji może zapobiec poważnym komplikacjom, które grożą nawet utratą wzroku. Klinicyści z Koirala Institute of Health Sciences z Nepalu opisali przypadek 8-letniego chłopca, u którego stwierdzono poważny stan zapalny oczodołu. Zapalenie pojawiło się jako następstwo zakażenia zębopochodnego. Pierwotną przyczyną była tutaj próchnica jednego z trzonowców w garniturze zębów mlecznych szczęki. Chłopiec trafił na pogotowie stomatologiczne z bólem zęba doskwierającym od tygodnia, miał także gorączkę, leukocytozę, obrzęk prawego policzka i okolicy oczodołowej. Okulista stwierdził wytrzeszcz prawego oka, rozlany obrzęk wokół powiek; ograniczona była także ruchomość gałki ocznej. Więcej Lekarzu, aptekarzu – czy wiesz, jak pomóc? Leki na ból zęba… 3 października 2017 --- Drukuj Krótki poradnik ratujący pacjenta i jego zęby. Leki na ból zęba i nie tylko. Kiedy w środku nocy podczas twojego dyżuru staje przed tobą pacjent skarżący się na ból zęba, ordynujesz środek przeciwbólowy. Postępowanie jak najbardziej skuteczne – ale działa jedynie doraźnie. Środek przeciwbólowy zlikwiduje objaw, ale nie przyczynę – bo zęby nie bolą bez powodu. Przyczyny dolegliwości mogą być różne i niekoniecznie związane z aktualnie doskwierającą pacjentowi częścią uzębienia. Wiesz o tym ty, jako fachowiec zajmujący się problematyką zdrowia, ale niekoniecznie wie pacjent. Dlatego pacjenta należy poinformować, że powinien jak najszybciej zgłosić się do dentysty. Idealnie, jeśli dentysta obejrzałby go niezwłocznie, czyli w środku nocy właśnie – dlatego warto znać dane teleadresowe pogotowia, w którym pacjent może skorzystać z pomocy doraźnej poza godzinami pracy dziennych stomatologów. A jeszcze lepiej – współpracować z placówką świadczącą usługi pogotowia dentystycznego. Przydaje się to w szczególności, kiedy na SOR-ze lub w pełniącej dyżur nocny aptece staje przed tobą pacjent nie tylko obolały, ale również z opuchlizną. Sytuacja jest wtedy dużo poważniejsza: możesz podejrzewać zakażenie tkanek przyzębia, w tym ostre zapalenie tkanek okołowierzchołkowych, a nawet istnienie ropnia. Ropień może stanowić zagrożenie życia – zatem antybiotykoterapia jest tu niezbędna. Zanim jednak zaczniesz nerwowo zastanawiać się, czy poza podaniem leków konieczne będzie odbarczenie ropnia lub wykonanie innych zabiegów ratujących ząb i zabezpieczających przed powikłaniami ogólnoustrojowymi, pomyśl, że ocena tego przypadku medycznego należy do kompetencji stomatologa a nie twoich. Jeśli masz kontakt z pogotowiem dentystycznym, od razu wiesz, gdzie w środku nocy skierować pacjenta, którego wygląd może wprawić w popłoch nawet, jeśli masz na swoim koncie sporo praktycznego doświadczenia w leczeniu lub aptekarskiego. Dzięki współpracy z pogotowiem stomatologicznym możesz też szybko skonsultować rzadkie lub trudne przypadki medyczne – aby zastosować optymalne rozwiązanie lecznicze w zakresie posiadanych własnych kompetencji. Działające w Gliwicach całodobowe pogotowie stomatologiczne już od dawna jest otwarte na współpracę z podmiotami leczniczymi i aptekami. Współdziałamy w ten sposób z wieloma placówkami. Wystarczy do nas zadzwonić, a następnie można podesłać każdego pacjenta stomatologicznego w weekend lub po godzinach pracy gabinetów dziennych. Pomagamy w każdym przypadku. Dzięki sprawnej współpracy pogotowia dentystycznego z placówkami medycznymi i aptekami znajdującymi się w okolicy, udaje się niejednokrotnie uratować zęby, które w przypadku zwłoki w interwencji stomatologicznej trzeba byłoby usunąć. Bywa też i tak, że szybka konsultacja z dentystą usprawnia podjęcie decyzji o przeprowadzeniu bądź odwołaniu procedur medycznych, które zaordynował lekarz dyżurujący na pogotowiu ogólnym. Pacjenci, którzy trafili do pogotowia dentystycznego prosto z SOR-u lub apteki z powodu bólu zęba lub opuchlizny twarzy, niejednokrotnie wracają z podziękowaniami do lekarza lub aptekarza, który podczas swojego dyżuru wykazał się przytomnością umysłu i zasugerował wizytę w gabinecie Ścisła współpraca między pogotowiem stomatologicznym a placówką leczniczą przynosi wymierne korzyści pacjentom, ale także lecznicom i aptekom. Dodatkowo daje pacjentowi bezcenne poczucie bezpieczeństwa i kompleksowej opieki, co jest szczególnie istotne w odniesieniu do zdarzeń nagłych, wymagających szybkiej interwencji medycznej oraz u pacjentów szczególnej troski: dzieci, seniorów, niepełnosprawnych czy kobiet w ciąży. Jakie leki ty, lekarz lub aptekarz, możesz zalecić pacjentowi z objawami stomatologicznymi? Zasada jest bardzo prosta: pacjentowi z bólem podaje się lek przeciwbólowy (o sile i długości działania dobranych do natężenia i rodzaju bólu) i kieruje do dentysty; pacjent z opuchlizną, bólem, objawami ogólnymi i gorączką najpierw powinien być przebadany przez stomatologa. Obowiązkowo podaje się lek o działaniu przeciwbólowym, przeciwzapalnym i przeciwgorączkowym oraz antybiotyki. Leki OTC (bez recepty), które możesz zalecić pacjentowi z bólem: W przypadku bólu zęba – preparaty zawierające: paracetamol – np. Paracetamol, APAP, Efferalgan, Panadol (w wersji Extra – z kofeiną), Calpol (zawiesina dla dzieci); ibuprofen – np. Ibuprom Max, Nurofen, Ibupar, Ibufen, IBUM, Iburapid, MIG; dwa lub więcej składniki przeciwbólowe – np. Metafen (ibuprofen + paracetamol), Antidiol (paracetamol + kodeina), Solpadeine (paracetamol + kodeina + kofeina), Etopiryna Extra (kwas acetylosalicylowy + paracetamol + kofeina), Saridon (paracetamol + propyfenazon + kofeina); metamizol – np. Pyralgina, Novalgin; kwas acetylosalicylowy – np. Polopiryna, Aspiryna, Pyramidon; deksetoprofen lub jego pochodne – np. Dexak, Ketesse; naproksen – np. Naxii, Aleve, Nalgesin; deksibuprofen – np. Seractil. Do mechanicznego zabezpieczenia ubytku w zębie (który może być przyczyną bolesności i silnej nadwrażliwości) – preparat do zastosowania jako tymczasowe wypełnienie, np. pastę Plomb-R. Przy bólu z nadwrażliwości: preparat zabezpieczający ubytek w zębie – Plomb-R; pasty i/lub płukanki do jamy ustnej przeznaczone dla zębów z nadwrażliwością, zawierające składniki, które zamykają otwarte ujścia kanalików zębinowych, np. Elmex (seria Sensitive). Sensodyne (cała seria), Lacalut, Tołpa Stomatologic Sensitive, Elgydium Sensitive, Ziaja MintPerfect Sensitive, Seysso; preparaty remineralizujące, tzw. płynne szkliwo – np. ApaCare Liquid, GC Tooth Mousse, GC MI Paste Plus. Leki RX (na receptę), które można zalecić przy silnych bólach, zawierające: nimesulid – bardzo dobrze działa na ból zęba (np. Aulin); ketoprofen – np. Ketonal; pochodne opioidowe – np. Tramal. To można zalecić pacjentowi przy bólach, stanach zapalnych w jamie ustnej oraz opuchliźnie i/lub gorączce: Leki OTC zawierające: ibuprofen lub deksibuprofen; kwas acetylosalicylowy; naproksen; deksetoprofen lub jego pochodne; leki wieloskładnikowe z przynajmniej jednym składnikiem o działaniu przeciwzapalnym i przeciwgorączkowym. Leki RX: Przeciwbólowe i przeciwzapalne zawierające ketoprofen, nimesulid lub pochodne opioidowe. Antybiotyki – najlepiej wnikające w kość. Numerem jeden jest klindamycyna (np. Clindamycin – MIT, Dalacin C) – ponieważ linkozamid ten bardzo dobrze leczy zakażenia tkanek okołowierzchołkowych. Można też zaordynować inny linkozamid: linkomycynę (np. Lincocin). Przy zakażeniach kości szczęk pomocna jest wankomycyna – antybiotyk z grupy glikopeptydów (np. Vancocin). Można też zalecić penicyliny – same (np. Duomox) albo w połączeniu z kwasem klawulanowym (np. Amoksiklav), makrolidy (np. Klacid zawierający klarytromycynę), cefalosporyny (np. Biodroxil zawierający cefadroksyl). W przypadku dzieci warto zalecić antybiotyki w formie zawiesiny (np. Amoksiklav, Klacid). W razie jakichkolwiek wątpliwości, co to stanu zdrowotnego pacjenta, drzwi do pogotowia stomatologicznego są zawsze otwarte. Wystarczy jeden telefon i… działamy! Więcej o bólu zęba: Ból zęba a warunki atmosferyczne Ból zęba może być spowodowany nie tylko próchnicą czy innymi chorobami jamy ustnej, ale również aurą za oknem. Co ciekawe, może pojawić się nie tylko wtedy, kiedy za oknem wieje, sypie śniegiem czy grzmi, ale również może dokuczyć przy pięknej, słonecznej lub wręcz upalnej pogodzie. Ból zęba może też być skutkiem infekcji lub podrażnienia nerwów, które zostały spowodowane przez niesprzyjającą aurę. Dolegliwości ze strony zębów związane bezpośrednio lub pośrednio z warunkami pogodowymi mogą pojawić się w następujących sytuacjach: Różnica temperatur między wnętrzem jamy ustnej a otoczeniem – ból najczęściej pojawia się, kiedy otwieramy usta podczas mrozu, ale może też wystąpić przy silnym, zimnym wietrze: u cierpiących na nadwrażliwość zębów (chłodne powietrze podrażnia delikatne zakończenia nerwowe ukryte w otwartych kanalikach zębinowych); u osób z chorobami dziąseł lub przyzębia – choroby te skutkują odsłonięciem wrażliwych szyjek zębowych; po zabiegach higienizacyjnych. Rada: nie otwieraj ust podczas mrozu lub zimnego wiatru. Wychodząc podczas ziąbu lub w wietrzną pogodę, załóż szalik lub kominiarkę tak, aby osłaniały usta. Używaj szczoteczek z miękkim włosiem oraz past i płukanek przeciw nadwrażliwości zębów. Więcej Przebarwienia zębów- podział i przyczyny Białe zęby są podstawą zdrowego uśmiechu. Zapewniają dobre samopoczucie i pewność siebie. Osiągnięcie takiego zniewalającego efektu nie jest w dzisiejszych czasach trudne. Warto jednak zanim zdecydujemy się na konkretną metodę wybielania poznać przyczynę zmienionego zabarwienia zębów. Przebarwienia zębów Istnieją różne powody przebarwień zębów, stąd podział obejmuje także ich przyczyny. Przebarwienia zębów (discoloratio dentium) mogą być konsekwencją działania czynników zewnątrz- lub wewnątrzpochodnych. W przypadku tych pierwszych barwnik gromadzi się w błonce nabytej zęba pokrywającej szkliwo, ale także nieosłoniętej zębinie lub cemencie. Jeżeli chodzi o druga grupę to barwnik gromadzi się w zębinie w trakcie lub po zakończeniu rozwoju zęba. PRZEBARWIENIA WEWNĄTRZPOCHODNE – powodowane zazwyczaj poprzez choroby systemowe bądź przyjmowanie leków, mogą powstawać w następujących przypadkach: • we WRODZONEJ PORFIRII- schorzenie genetyczne, powodujące zaburzenia procesu erytropoezy, czego efektem jest nadmierna produkcja koproporfiryny i uroporfiryny gromadzonych w tkance kostnej i zębach. Skutkiem jest różowobrązowe, czerwonoszare lub ciemnobrązowe zabarwienie zębów, bez zmiany ich kształtu. • w ŻÓŁTACZCE NOWORODKÓW- w wyniku wirusowego zapalenia wątroby i wynikających z niego zaburzeń następuje odkładanie biliwerdyny w rozwijających się zębach, czego efektem jest żółtobrązowe ich zabarwienie. • w CHOROBIE HEMOLITYCZNEJ NOWORODKÓW- zaburzenie powstające na skutek niezgodności serologicznej krwi matki i płodu, którego następstwami są niedokrwistość hemolityczna, uszkodzenia wątroby, żółtaczka jąder podstawy mózgu i hiperbilirubinemia. Występuje zabarwienie zębów od żółtego przez zielony, brązowy aż do czarnego zazwyczaj w okolicy przyszyjkowej, ale tylko w tych zębach których rozwój zachodził przed urodzeniem dziecka (zaraz po urodzeniu choroba leczona przez transfuzję krwi). • we WRODZONEJ NIEDROŻNOŚCI PRZEWODÓW ŻÓŁCIOWYCH- nieprawidłowa budowa przewodu żółciowego, powodująca odkładanie barwników żółciowych w tkankach zęba i w efekcie zielone ich zabarwienie. • w ALKAPTONURII- zaburzenie genetyczne o charakterze metabolicznym wpływające także na barwę zębów, ale też ścięgien i chrząstek dając w rezultacie ich niebieskoczarne zabarwienie. • w ZABURZENIACH GRUCZOŁÓW ENDOKRYNOWYCH- zabarwienie zębów jest w tym przypadku charakterystyczne dla zaburzeń konkretnego gruczołu, i tak np. w : -nadczynności przedniego płata przysadki- koloru żółtoszarego; -niedomodze nadnerczy- koloru żółtego; -nadczynności grasicy i tarczycy- koloru niebieskobiałego; -niedoczynności tarczycy- koloru mlecznobiałego. Więcej Media społecznościowe – sposób na unikanie dentysty i na zdobycie antybiotyków Media społecznościowe to jeden z najlepszych i najszybszych sposobów na kontakt z konkretną osobą i w konkretnej sprawie. Właściwość ta wykorzystywana jest również do zdobywania antybiotyków i zapewnienia wsparcia farmakologicznego dla osób zmagających się z bólem zęba, które unikają wizyty u dentysty. Czy można wyleczyć ból zęba tylko antybiotykami? Niestety, nie. Jak jednak ustalił dr Wendy Thomson, badacz z Uniwersytetu w Manchesterze, podczas pandemii w samej tylko Anglii – kiedy usługi stomatologiczne były mniej dostępne – dentyści zwiększyli liczbę przepisywanych recept na antybiotyki aż o 25%. Co istotne, wielu użytkowników mediów społecznościowych przyjmowało antybiotyki na ból zęba. Wyniki te uzyskano w oparciu o analizę 144 postów na Twitterze i Facebooku, które pojawiły się w tych mediach społecznościowych w ciągu ostatnich dwóch lat, a zostały wyszukane na podstawie tagów: antybiotyk, dentysta, ból zęba. Recepta na antybiotyk na zęby zamiast leczenia stomatologicznego Wielu użytkowników mediów społecznościowych jest tak przekonanych, że antybiotyki są najlepszym lekiem na zwalczanie bólu zęba, że kiedy dentysta lub inny lekarz nie przepisze tego antybiotyku, odczuwają silne rozczarowanie i frustrację. Więcej Co odontoblasty mają do odporności jamy ustnej? Jama ustna to wrota do całego organizmu, a jednocześnie brama, przez którą mogą wynikać czynniki chorobotwórcze. Z tego względu zachowanie zdrowia tego obszaru ciała ma kluczowe znaczenie dla dobrej kondycji ogólnej. Zniszczony próchnicą ząb to ząb, w którym w mniejszym lub większym stopniu (w zależności od stopnia zaawansowania próchnicy) toczą się procesy zapalne, które z czasem uszczuplają zasoby odontoblastów – komórek zębinotwórczych. Odontoblasty tworzą warstwę, która znajduje się między miazgą zęba a zębiną i oprócz tego, że przez całe swoje życie odkładają zębinę, działają też jako naturalna bariera oddzielająca zmineralizowane tkanki zęba od tkanek żywych, czyli zębinę i szkliwo od miazgi[1]. Z tego właśnie powodu odontoblasty stanowią podstawowy element ochrony dla żywej miazgi. Jak odontoblasty zapewniają odporność jamie ustnej? Kiedy czynniki chorobotwórcze (na przykład bakterie próchnicy bądź wydzielane przez nie toksyny) wynikają w kanaliki zębinowe, w pierwszej kolejności napotykają na znajdujące się w nich wypustki odontoblastów, tak zwane włókna Tomesa. Powoduje to podrażnienie wypustka odontoblastu i zaktywowanie całej komórki do walki z czynnikiem patogennym. Wrażliwość wypustków odontoblastów, które znajdują się w kanalikach zębinowych powoduje, że reagują one na bodźce termiczne i mechaniczne docierające z zewnątrz i z chorego zęba. Tym samym poprzez nadwrażliwość zębów ostrzegają o otwarciu kanalików zębinowych i potencjalnym starciu lub uszkodzeniu szkliwa, albo też informują bólem o obciążeniu mechanicznym lub o kontakcie ze środkiem chemicznym[2]. Odontoblasty zapewniają odporność jamy ustnej na ataki czynników chorobotwórczych na dwa główne sposoby: Kiedy rozpoczyna się próchnica, komórki zębinotwórcze w odpowiedzi na każdą stymulację toksynami bakteryjnymi zaczynają wytwarzać zębinę reakcyjną, której zadaniem jest wytworzenie ochronnej otuliny dla miazgi, zabezpieczającej tę żywą tkankę przed atakami bakterii i bakteryjnych toksyn. Działają także jako aktywny element odporności swoistej, czyli są zaangażowane w te reakcje układu immunologicznego, które uruchamiają się jako pierwsze – i błyskawicznie – po w kontakcie z czynnikiem chorobotwórczym. Komórka zębinotwórcza dzięki receptorom, w które jest zaopatrzona, wykrywa antygeny patogenu. Inicjuje to powstanie kaskady zdarzeń, które doprowadzą do powstania reakcji zapalnej. Wydzielane są mediatory prozapalne (chemokiny, cytokiny)[3], które dyfundują do sąsiadującej z komórkami zębinotwórczymi warstwy miazgi i przyciągają różne komórki zaangażowane w rozwój reakcji zapalnej, a także uaktywniane są składniki przeciwbakteryjne – na przykład białka defensyny, które wykazują aktywność antybiotyczną i są dzięki temu ukierunkowane na zabicie bakterii znajdujących się w pobliżu odontoblastów. Metody działania odontoblastów Więcej Pandemia – poradnik jak się zachować w gabinecie stomatologicznym PORADNIK PRAKTYCZNY DLA PACJENTÓW (dentyści też mogą skorzystać). Idziesz do dentysty w czasie pandemii. Czy na pewno wiesz, jak się zachować, aby uniknąć zakażenia i nie stworzyć zagrożenia dla siebie, swoich bliskich oraz personelu? Przedstawiamy przejrzysty i praktyczny poradnik dla pacjentów, w którym wyjaśniamy, jak zachować się w gabinecie stomatologicznym w czasie pandemii zakażeń wywołanej przez wirusa SARS-CoV-2 powodującego chorobę COVID-19. W świecie zdominowanym przez koronawirusa, – gabinet w Gliwicach – funkcjonuje nadal. To oczywiste, że z uwagi na realne zagrożenie zakażeniem, tak samo, jak i inni, wolelibyśmy zastosować się do zaleceń programu „Zostań w domu”, ale ponieważ dysponujemy odpowiednimi środkami ochrony osobistej dla personelu medycznego, to mamy możliwość udzielania pomocy stomatologicznej w tym trudnym czasie, i czujemy się w obowiązku, aby to czynić. Wprawdzie specjalistyczna odzież ochronna zapewnia komfort i bezpieczeństwo pracy, ale nie daje gwarancji 100%, że do przeniesienia potencjalnego zakażenia w gabinecie na pewno nie dojdzie. Podczas pandemii zrezygnuj z planowanego leczenia zębów, leczenia protetycznego oraz zabiegów stomatologii estetycznej i higienizacyjnych! Wybierz telestomatologię, czyli porady udzielane na odległość. Do dentysty idź tylko z poważną sprawą, ból zęba, opuchlizna czy uraz. Wymagają one bowiem szybkich, zdecydowanych działań, które ratują zdrowie, a nawet życie. Pęknięta proteza nie jest zdarzeniem, które wymaga natychmiastowej ingerencji protetyka. Może poczekać, aż minie najgorętszy okres zakażeń. NIE OKŁAMUJ stomatologa i jego asysty! Od tego, czy mówisz prawdę podczas wywiadu medycznego, zależy zdrowie personelu, a także zdrowie i życie wielu innych pacjentów i osób z ich otoczenia. Bądź odpowiedzialny/a – poinformuj personel, że jesteś w trakcie kwarantanny lub pod nadzorem epidemiologicznym i nie wymuszaj wizyty na wyimaginowany bądź wyolbrzymiony ból, bo innym dentysta w tym czasie może być bardziej potrzebny. Do poczekalni wchodź sam/a. Osoby towarzyszące niech zaczekają na zewnątrz budynku. Dzięki temu unika się powstawania skupiska ludzi w lecznicy i zmniejsza prawdopodobieństwo zakażenia koronawirusem. Obserwujemy dużą niepewność pacjentów, jak się zachować w gabinecie, aby uniknąć zakażenia. Także codziennie stykamy się z zachowaniami, które mogą zwiększać ryzyko przeniesienia infekcji, oraz z natłokiem informacji, które nie do końca są prawdziwe. Poznajcie zatem fakty. Fakty o koronawirusie z Wuhan Żaden wirus nie jest żywym organizmem. Koronawirus także. To twór stojący na granicy między światem ożywionym i nieożywionym, który może wykazywać aktywność biologiczną jedynie w organizmie żywym, np. w człowieku. Każda cząstka wirusa SARS-CoV-2 składa się z kwasu nukleinowego RNA umieszczonego w kapsydzie – płaszczu zbudowanym z białek, który pokryty jest dodatkowo osłonką białkowo-lipidową. Osłonkę tę można usunąć lub uszkodzić dzięki zastosowaniu detergentu lub mydła. Pozbawiony osłonki wirus rozpada się w krótkim czasie. Ponieważ wirus powodujący chorobę COVID-19 jest wirusem zawierających RNA, należy do grupy silnie mutujących. To dlatego przechorowanie infekcji może nie chronić przed kolejnym zachorowaniem na COVID-19, jeśli czynnikiem infekcyjnym będzie inny wariant koronawirusa. Wirus SARS-Cov-2 może być wszędzie: na dłoniach, powierzchniach, w powietrzu, na podłodze, na ziemi i pozostaje w tych miejscach nawet przez wiele dni – dlatego bardzo łatwo jest się nim zarazić. I bardzo łatwo go przenosić. Ponieważ wirus nie jest żywym organizmem, ale cząsteczką białkowo-lipidową, dlatego nie jest zabijany, ale sam się rozkłada. Czas rozpadu zależy od temperatury, wilgotności i rodzaju materiału, na którym leży. Im jest chłodniej, wilgotniej i ciemniej, tym lepsze warunki do przetrwania ma wirus. Infekcja COVID-19 w ciężkich przypadkach doprowadza do ostrej niewydolności oddechowej, co może trwale uszkodzić płuca, a także może doprowadzić do śmierci. Więcej Fobie u dentysty. Co przeraża pacjentów (i stomatologów) w gabinecie? Przychodzi pacjent do gabinetu stomatologicznego i odczuwa strach: przed dentystą, bólem i przed samym leczeniem. Lęk budzi w nim widok kitla, narzędzi, a także krew. Prośba o otwarcie ust, widok wiertła czy czerwonej plamy w spluwaczce lub sama tylko świadomość, że dentysta pracuje nad zębem, a tkanki krwawią, potrafi doprowadzić pacjenta do paniki, przyspieszonego bicia serca i oddechu, duszności lub – co też się zdarza – do omdlenia w wyniku reakcji wazowagalnej (rozszerzenia naczyń i spowolnienia bicia serca lub obniżenia ciśnienia krwi). Reakcje w odniesieniu do wymienionych sytuacji są przesadne – bo w gabinecie dentystycznym pacjent może czuć się bardzo bezpiecznie. Tak jednak objawiają się fobie – zmory samych pacjentów, ale również i stomatologów. Fobie mogą też skutkować unikaniem sytuacji, w których się ujawniają[1]. Dentofobia jest tylko jedną z nich. Przedstawiamy fobie, które mogą utrudniać leczenie zębów i współpracę między dentystą a pacjentem. Dentofobia (odontofobia), czyli strach przed dentystą, ortodontą, leczeniem zębów[2] – fobia osławiona i najczęściej spotykana u pacjentów w każdym wieku. U najmłodszego pokolenia, na szczęście, coraz rzadziej spotykana – z uwagi na większą świadomość samych rodziców, którzy rozsądnie przygotowują maluchy na spotkanie z dentystą, jak i nowocześniejsze techniki leczenia zębów w porównaniu do tego, co stomatolog mógł zaoferować jeszcze kilka dekad temu. Jej odmianą jest jatrofobia, czyli lęk ogólnie przed lekarzami. Ponieważ dentyści noszą też obecnie kolorowe lub jednobarwne (ale nie białe) fartuchy lekarskie, coraz rzadsza jest też leukofobia, czyli paniczny strach przed kolorem białym. Hemofobia (hematofobia) – strach przed krwią, widokiem krwi. Fobia ta, częstsza u kobiet, osób z niższym wykształceniem lub zaburzeniami psychiatrycznymi[3], wyjątkowo skutecznie komplikuje leczenie, gdyż częstym skutkiem lęku odczuwanego przez pacjenta jest omdlenie. Warto wspomnieć, że naukowcy doszli do wniosku, iż hemofobia może być fobią… ratującą życie – ponieważ utrata świadomości i reakcja na widok krwi, które w dzisiejszych czasach zmuszają dentystę do przerwania leczenia, dawniej – w czasach wojen i napaści – mogły niejednej co bojaźliwszej osobie umożliwić przetrwanie. To fobia, która jest równie groźna, jak dentofobia, gdyż pacjent, który ma świadomość, że podczas leczenia zębów w jego jamie ustnej pojawia się krew, będzie omijał gabinet dentystyczny szerokim łukiem – prawdopodobnie do momentu, aż ból lub inna negatywna przypadłość związana ze zdrowiem jamy ustnej nie przymuszą go do spotkania ze stomatologiem. Hemofobia dotyczy także personelu medycznego – z badań wynika, że co ósmy student mdleje na widok krwi, podczas iniekcji lub asystowania przy zabiegach. Agilofobia – strach przed bólem. Dotknięci nią pacjenci mogą też zmagać się z aichmofobią, czyli nieuzasadnionym lękiem przed ostrymi przedmiotami stosowanymi przez dentystę, z igłą, skalpelem czy końcówkami narzędzi do ręcznego kiretażu. Również pacjenci dotknięci ksyrofobią, czyli strachem przed brzytwami czy ostrzami, mogą odczuwać lęk związany z użyciem skalpela. Aidsofobia – strach przed zarażeniem się wirusem HIV. Skutkiem tej fobii jest fatalny stan zdrowia zębów z powodu permanentnego unikania wizyt w gabinecie z uwagi na to, że dotknięci tą fobią pacjenci mają świadomość, że u „ich” dentysty również mogą leczyć zęby osoby zarażone tym wirusem. Jeśli pacjent boi się zarażenia nie tylko AIDS, ale także i innymi patogenami, jego problemem jest tapinofobia (strach przed chorobą zakaźną). Dla lekarza dentysty może to oznaczać nie tylko kłopoty z opanowaniem strachu pacjenta przed leczeniem, ale także trudność w przekonaniu pacjenta, że antybiotyków nie trzeba bezwzględnie stosować przed każdym zabiegiem lub nim. Astenofobia – strach przed zasłabnięciem. Tym silniejszy, im pacjent ma gorsze doświadczenia z leczeniem lub diagnostyką. Fobia ta może wiązać się z hematofobią, czyli strachem przed krwią: świadomość pacjenta, że podczas zabiegu może być narażony na widok krwi, co może skończyć się omdleniem, budzi jego strach przed zasłabnięciem. Bacillofobia (mikrobiofobia) i bakteriofobia –strach – odpowiednio – przed drobnoustrojami i bakteriami. Fobia może skutecznie odstraszyć przed wizytą u dentysty z powodu lęku przed możliwością kontaktu z mikroorganizmami w gabinecie, ale też – z drugiej strony – zdopingować pacjenta do dbałości o higienę jamy ustnej i do leczenia próchnicy. Podobne skutki może zrodzić werminofobia, czyli strach przed zarazkami. Fobia społeczna izolowana – ogarnięty nią pacjent odczuwać może bezpodstawny lęk przed wizytą u dentysty z racji konieczności spotkania się z innymi osobami w gabinecie. Ambulofobia – strach przed chodzeniem. Dotyka najczęściej osoby starsze lub zmagające się ze schorzeniami ortopedycznymi czy reumatologicznymi, które boją się upadku podczas chodzenia i urazów będących jego konsekwencjami[4],[5] Ogarnięty taką fobią pacjent może mieć opory przed wejściem na fotel dentystyczny czy przed przejściem po schodach na badanie tomograficzne CBCT, które przeprowadza się w innym pomieszczeniu niż właściwy gabinet stomatologiczny. Chemofobia – strach przed substancjami chemicznymi lub hygrofobia – lęk przed roztworami, zawiesinami, mieszaninami płynnymi. Może objawić się np. podczas czyszczenia kanałów korzeniowych lub zakładania wypełnienia stomatologicznego. Diskimedifobia – strach przed badaniem przez studenta medycyny oraz diskipulofobia – lęk przed studentami. Obie fobie mogą uniemożliwić przebieg diagnostyki czy leczenia w ośrodkach stomatologicznych kształcących przyszłych dentystów, a także wprowadzić zamieszanie w rytm pracy personelu indywidualnej praktyki stomatologicznej, jeśli pacjent utożsami lekarza odbywającego tam staż zawodowy lub będącego w trakcie specjalizacji ze studentem stomatologii. Farmakofobia lub neofarmafobia czyli strach – odpowiednio – przed przyjmowaniem leków lub przed nowymi lekami, mogą zniszczyć plan leczenia lub – w sytuacji, kiedy pacjent będzie się bał przyjmować antybiotyki przepisane osłonowo – poskutkować rozwojem zakażeń, które mogą pojawić się po zabiegu lub w niezagojonej jeszcze ranie. Skuteczne leczenie stomatologiczne wymagające hospitalizacji lub diagnostyki wysokospecjalistycznej w placówce szpitalnej może też utrudnić albo uniemożliwić nosokomefobia, czyli lęk przed szpitalem, albo nosofobia, czyli lęk przed leczeniem – jakimkolwiek a nie tylko stomatologicznym. Diagnostykę obrazową może z kolei uniemożliwić radiofobia, czyli strach przed napromieniowaniem. Co ciekawe: dentysta również może odczuwać lęk związany z farmaceutykami – konkretnie przed przepisywaniem leków uśmierzających silny ból, opartych głównie na opioidach. To opiofobia – lęk przed uzależnieniem się pacjenta od leków opioidowych. Fobofobia – strach przed własnymi fobiami. Lęk przed strachem, którego doświadcza się w związku z np. dentofobią czy hemofobią, to lęk „na zapas”, który może działać jak samospełniające się złe proroctwo i skutecznie przywołać u pacjenta atak paniki na myśl o leczeniu zębów czy widoku krwi. Panofobia – lęk przed wszystkim. Pacjent, który boi się leczenia, leków i diagnostyki to pacjent ekstremalnie trudny. Fotoaugliofobia, lęk pacjenta przed ostrym światłem. Może zakłócić przebieg leczenia stomatologicznego, jeśli pojawi się w odpowiedzi na jasny snop światła z lampy oświetlającej stomatologowi pole zabiegowe. Hafefobia, haftefobia to strach przed byciem dotykanym. Ponieważ nie da się uniknąć dotyku podczas badania i leczenia stomatologicznego, fobia ta może poważnie utrudnić walkę z chorobami jamy ustnej. Halitofobia – strach przed cuchnącym oddechem. Fobia ta mogłaby być utrudnieniem w leczeniu stomatologicznym w sytuacji, kiedy pacjent nie chce wyrzucić z ust odświeżającej oddech gumy do żucia. Ale też fobia ta może doprowadzić zęby do ruiny – jeśli dotknięty nią pacjent będzie nieustannie odświeżać oddech słodkimi cukierkami miętowymi czy eukaliptusowymi. Może też poskutkować pogorszeniem kondycji śluzówki jamy ustnej lub nawet kserostomią (suchością w jamie ustnej), kiedy pacjent będzie permanentnie stosował odświeżajcie oddech płyny do płukania jamy ustnej zawierające w składzie alkohol. Konterfobia (chęć doznawania sytuacji wywołujących lęk)– to przykład fobii, w której pacjent przychodzi do dentysty tylko po to, aby się bać. Ów wyczekany/sprowokowany lęk może bardzo silnie nakręcić spiralę strachu i skutecznie utrudnić leczenie, diagnostykę czy komunikację z personelem gabinetu. Toksofobia – strach przed zatruciem się, lęk przed toksynami. Więcej Pogotowie dentystyczne, czyli stomatolog w weekend Najczęściej sami jesteśmy winni temu, że zęby zaczynają boleć: z powodu zabiegania i wynikającego z niego braku czasu, który należałoby poświęcić na troskę o własne zdrowie, lub z powodu odkładania leczenia ubytków będącego rezultatem strachu, jaki wciąż jeszcze u niektórych osób wywołuje dentysta. Weekend i dni wolne są najgorsze dla obolałych pacjentów. Ból zęba ma bowiem to do siebie, że pojawia się znienacka i zazwyczaj wtedy, gdy o kontakt ze stomatologiem trudno, czyli właśnie w okolicach weekendu, dni świątecznych lub w nocy. Łykanie środków przeciwbólowych jest rozwiązaniem jedynie doraźnym i nie zawsze przynosi spodziewaną ulgę. Gdzie więc szukać pomocy i który dentysta w sobotę, w święta lub w nocy ulży obolałemu pacjentowi? Jest kilka możliwości: Gabinety działające w ramach kontraktu z NFZ – tu na pomoc nie tylko doraźną, ale także na wykonanie leczenia zachowawczego i endodontycznego można poza dniami roboczymi liczyć tylko w soboty i tylko w zakresie gwarantowanym w ramach kontraktu z Funduszem. Dentysta w niedzielę w zwykłym gabinecie nie przyjmuje Gabinety prywatne – pod warunkiem, że w danym dniu działają lub też uda się znaleźć stomatologa chętnego do wykonania usługi zdesperowanemu pacjentowi. Jednak mało który dentysta w niedzielę pracuje, a jeszcze mniejsze jest prawdopodobieństwo, że uda się u takiego stomatologa wykonać leczenie endodontyczne lub bardziej skomplikowany zabieg. Trzeba też liczyć się z tym, że żaden prywatny dentysta 24 h/dobę nie przyjmuje pacjentów – znakomita większość stomatologów w nocy śpi i w tym czasie nie pochyli się nad przywracaniem piękna i zdrowia uśmiechu. Pogotowie dentystyczne działające w ramach kontraktu i pogotowie stomatologiczne prywatne – teoretycznie spełniają tę samą rolę i tylko sposób finansowania świadczeń powinien być inny, ale okazuje się, że punkty te zazwyczaj działają na odmiennych zasadach. W pogotowiu funkcjonującym w ramach kontraktu otrzymujemy jedynie pomoc doraźną i tylko w stanach nagłych, czyli nie ma co liczyć np. na kontynuowanie i zakończenie leczenia zachowawczego, a jedynie na uśmierzenie bólu. Najczęściej w takich punktach można też spodziewać się raczej ekstrakcji zęba a nie jego ratowania. Takie podejście do leczenia w żadnym wypadku nie wynika z lenistwa przyjmujących tam specjalistów, ale jest warunkowane ograniczeniami narzucanymi przez kontrakt z NFZ. Więcej Ropnie i przetoki w jamie ustnej Jeśli odczuwamy ból w okolicach zęba, a na dziąśle pojawiają się tkliwe, kuliste nabrzmienia wypełnione treścią, określane potocznie jako „gulki”, to znak, że mamy do czynienia z ropnym zapaleniem tkanek. Schorzeń tych nie wolno lekceważyć – nie tylko dlatego, że dają nieprzyjemne objawy miejscowe i ogólnoustrojowe, ale przede wszystkim z uwagi na to, że nieleczone wywołują coraz poważniejsze skutki, mogą być niebezpieczne i dawać reperkusje w postaci zakażeń odogniskowych. Zapalenia ropne w jamie ustnej to najczęściej konsekwencje stanów chorobowych toczących się w tkankach okołowierzchołkowych. Tkanki te znajdują się przy otworze w wierzchołku korzenia zęba, czyli miejscu, w którym nerwy i naczynia krwionośne z kości wnikają do kanału korzenia zęba. Z tego powodu obszar okołowierzchołkowy zęba może stanowić wrota do rozprzestrzenienia się bakterii z ropnia na cały organizm. Przetoka zębowa Ropnie mogą tworzyć się w wyniku: zapaleń ostrych – to najczęstsza przyczyna; konsekwencją jest powstanie wspomnianych wyżej „gulek” i przebicie się ropnia w obrębie jamy ustnej, jam twarzoczaszki lub na zewnątrz; pierwotną przyczyną zapalenia ostrego może być zakażenie z chorującej miazgi zęba, infekcja czy spadek odporności organizmu; zapaleń przewlekłych – które najczęściej tworzą się na bazie schorzeń ostrych; są to stany zapalne rzadziej diagnozowane od ostrych, a ich wynikiem są przetoki, czyli kanały, którymi ropna treść wydostaje się na zewnątrz, lub/oraz zanik cementu i zębiny zlokalizowanych w korzeniach zębów. Więcej Czy wiesz, że... Jedną z zalet starości to możliwość śpiewania i mycia zębów jednocześnie. Jeśli Twoje zęby mają jasno żółty kolor, to oznaka że są zdrowe. Żółte zęby są najsilniejsze i trwałe. Jasno żółty to najbardziej naturalny kolor naszego uzębienia. Wybielając swoje zęby, tylko je osłabiamy. Niektóre serwisy oferują płatne kalendarze online, u nas nie ma za to dodatkowych opłat. FAQ

^{Byłam u dentysty, niestety dopiero po powrovie do domu i wykupieiu leku zauważyłam, że nie jest on odpowiedni dla osób chorych na miastenię (ja choruję), nigdy wcześniej nie doskwierał mi ból w jamie ustnej, dlatego wolałabym się upewnić przed kolejną wizytą, który antybiotyk będzie równie skuteczny. Dziękuję. KOBIETA, 28}

Zapalenie okostnej zęba to dolegliwość objawiająca się bardzo silnym i nieprzyjemnym bólem nie tylko w okolicy zęba przyczynowego, ale często promieniującym do głowy lub szyi. Istnieje kilka przyczyn prowadzących do rozwoju stanu zapalnego okostnej. Każdorazowo schorzenie to wymaga wizyty u stomatologa w celu podjęcia właściwego leczenia. Zapalenie okostnej zęba – co to jest? Zapalenie okostnej zęba to schorzenie, które jest źródłem niezwykle dokuczliwych dolegliwości. Wynika to z silnego podrażnienia okostnej zęba, czyli włóknistej błony otaczającej każdą kość, w tym również szczękę oraz żuchwę. Z punktu widzenia anatomicznego, jest ona niezwykle bogato unerwiona i unaczyniona. Stąd działanie jakiegokolwiek czynnika drażniącego wywołuje silną odpowiedź bólową. Główną rolą okostnej jest zapewnienie ochrony oraz odbudowy w przypadku uszkodzenia tkanki kostnej. Zapalenie okostnej zęba zostało sklasyfikowane w Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób i Problemów Zdrowotnych (ICD 10) pod kodem Jakie przyczyny ma zapalenie okostnej zęba? Istnieje kilka przyczyn wywołujących zapalenie okostnej zęba. Najczęstszą z nich stanowi zaawansowana, nieleczona próchnica prowadząca do zapalenia miazgi. Dodatkowo, nieprzyjemne problemy dotyczące okostnej zęba mogą rozwinąć się wskutek bagatelizowania i pozostawiania bez właściwej terapii uzębienia z martwicą miazgi. Podobne niekorzystne efekty przynoszą toczące się stany zapalne tkanek okołowierzchołkowych zęba. Problemy z okostną mogą być również spowodowane niewłaściwie przeprowadzonym leczeniem kanałowym zęba lub efektem pozostawienia w kości korzenia zęba po jego ekstrakcji. Niekiedy utrudnione wyrzynanie się trzecich trzonowców (czyli ósemek) może spowodo4wać zmiany zapalne okostnej zęba. Zapalenie okostnej po wyrwaniu zęba Niekiedy występuje zapalenie okostnej po wyrwaniu zęba. Jest to nieprzyjemne powikłanie poekstrakcyjne. Pojawienie się objawów wynika z braku dokładnego sprawdzenia loży po usuniętym zębie, w której dochodzi do pozostawienia w kości nieusuniętych korzeni zębów. Stają się one dość szybko źródłem rozwijającego się zapalenia okostnej po usunięciu zęba. Dowiedz się, jak wygląda usuwanie korzeni zęba Objawy zapalenia okostnej zęba – jak wyglądają? Pierwszy i jednocześnie najbardziej dokuczliwy objaw zapalenia okostnej to bardzo silny, samoistny ból. Ból okostnej zęba jest określany jako niezwykle uporczywy. Jest on pulsujący i promieniujący do czoła, oka, ucha, szyi lub zatok. Nasila się przy zmianie pozycji na horyzontalną z powodu zmiany ciśnienia. Łatwo zlokalizować ząb przyczynowy, gdyż jest wrażliwy na opukiwanie i nagryzanie, tkliwy. Błona śluzowa dziąsła w jego bezpośredniej okolicy staje się obrzęknięta i zaczerwieniona. Dołącza się opuchlizna warg i policzka. Pojawia się często szczękościsk, co generuje trudności ze swobodnym otwieraniem ust. Okoliczne węzły chłonne powiększają się oraz stają się bolesne. Często towarzyszy temu uczucie ogólnego złego samopoczucia i osłabienia ze stanami gorączkowymi. Zapalenie okostnej zęba – leczenie Najważniejszą zasadą postępowania jest jak najszybsze wyciszenie stanu zapalnego w zębie poprzez usunięcie jego przyczyny. Wymaga to zatem wizyty u stomatologa, który po badaniu wewnątrzustnym, zebraniu wywiadu oraz wykonaniu diagnostycznego zdjęcia rtg zdecyduje, jak leczyć zapalenie okostnej zęba. Najczęściej stosuje się terapię w postaci zachowawczego leczenia endodontycznego zęba przyczynowego wraz z antybiotykoterapią. Pozwala to na szybkie odbarczenie ogniska zapalnego i uzyskanie ulgi w bólu. Jeśli jednak leczenie kanałowe zęba nie będzie w pełni skuteczne, może wystąpić konieczność usunięcia zęba. Stopień zaawansowania stanu zapalnego istotnie wpływa na to, jak długo trwa zapalenie okostnej. Zwykle terapia zajmuje do 14 dni. Jaki antybiotyk zastosować na stan zapalny? Najczęściej przepisywany lek na zapalenie okostnej to klindamycyna. Znajduje swoje zastosowanie w terapii zakażenia stawów i kości, gdyż cechuje się dobrą penetracją do kości oraz szerokim spektrum działania bakteriostatycznego. Należy jednak pamiętać, że antybiotyk na zapalenie okostnej każdorazowo wybiera i przepisuje stomatolog. Nie ma możliwości zakupu antybiotyku bez recepty. Dodatkowo, nawet jeśli w domowej apteczce znajduje się antybiotyk, który pozostał po wcześniej stosowanej terapii, niewskazane jest przyjmowanie samodzielne tej grupy leków bez wyraźnych wskazań i zaleceń lekarskich. Dowiedz się, jakie są objawy ropy w dziąśle Czy leczenie domowe może być skuteczne? Stan zapalny okostnej wymaga bezwzględnie wizyty w gabinecie stomatologicznym, w celu ustalenia dokładnej przyczyny oraz zastosowania odpowiedniego leczenia. Domowe sposoby na zapalenie okostnej nie pozwolą na pozbycie się problemu. Pomogą jedynie przynieść doraźną ulgę w uśmierzaniu bólu. Sprawdzają się zatem leki przeciwbólowe ogólnodostępne bez recepty. Złagodzenie dolegliwości przynoszą również płukanki z rumianku lub szałwi. W utrzymaniu codziennej higieny skuteczny jest także płyn do płukania jamy ustnej z chlorheksydyną, czyli substancją o działaniu bakteriobójczym. Chlorheksydyna działa przeciwzapalnie, po zawierający ją preparat warto sięgnąć, oczekując na wizytę u stomatologa. Opuchliznę warg i policzków zmniejsza stosowanie zimnych okładów z żelowych kompresów. Specjalistyczne produkty z serii GUM® Paroex® pomagają zadbać o zdrowie dziąseł i przeciwdziałają stanom zapalnym Nieleczone zapalenie okostnej zęba – powikłania Zapalenie okostnej zęba to schorzenie, które nie może być bagatelizowane, gdyż grozi rozwojem powikłań. Może doprowadzić do powstania ropnia podokostnowego lub podśluzówkowego, który wymaga chirurgicznej ewakuacji treści. Toczący się stan zapalny bez właściwego leczenia będzie rozwijał się dalej, obejmując kolejne tkanki i narządy. Istnieje niebezpieczeństwo wystąpienia zapalenia zatok, zapalenia opon mózgowo- rdzeniowych czy zapalenia mięśnia z możliwych powikłań jest rozwój sepsy, czyli gwałtowne, uogólnionej reakcji organizmu na zakażenie, co stanowi bezpośrednie zagrożenie życia. Z uwagi na nieprzyjemne objawy oraz możliwe powikłania, zapalenie okostnej zęba bezwzględnie należy leczyć pod kontrolą stomatologa. Warto również przykładać wagę do skutecznych działań profilaktycznych, w tym do utrzymania prawidłowej higieny jamy ustnej i przeciwdziałania rozwojowi próchnicy, jako najczęstszej przyczynie zapalenia okostnej zęba. Należy zatem dbać o właściwą technikę mycia zębów oraz dobór odpowiednich akcesoriów. Ważna jest nie tylko szczoteczka do zębów z włosiem o odpowiedniej twardości, ale także pasta do zębów. Nie należy zapominać o konieczności czyszczenia przestrzeni międzyzębowych, do czego niezbędne są nici dentystyczne czy szczoteczki interdentalne. Prezentowane powyżej treści mają za zadanie szerzenie ogólnej wiedzy na temat zdrowia jamy ustnej i nie zastępują profesjonalnej opinii lub diagnozy lekarskiej. Zawsze w przypadku problemów zdrowotnych skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą.

Wspomagająco sprawdzić może się również naturalny antybiotyk na zatoki. Jeśli chodzi o domowy antybiotyk na zatoki, wspomagająco stosować można chrzan, poza tym ulgę przynieść może bez czarny, herbata z dodatkiem świeżego imbiru, a także wykonywanie masażu zatok.

Bardzo częstym błędem w stomatologii jest przepisywanie przez lekarzy antybiotyku bez konieczności. Zobacz, kiedy stosuje się antybiotyki w stomatologii, a kiedy można ich na „ból zęba” − dlaczego lepiej ich unikać?Nadużywanie antybiotykoterapii w leczeniu stomatologicznym jest jednym najczęściej popełnianych błędów. Stosowanie antybiotyków, bez racjonalnych wskazań, może doprowadzić do wyjałowienia organizmu z naturalnej flory bakteryjnej, a w następstwie do zakażenia może też spowodować powstanie szczepów antybiotykoodporych w Twoim organizmie. W wyniku tego, może stać się tak, że antybiotyk, który klasycznie jest stosowany w danej chorobie (niekoniecznie pochodzenia zębowego) np. w anginie, nie będzie już skuteczny. Jak to możliwe? Te same bakterie, czyli paciorkowce, wywołują wiele zakażeń odzębowych i anginę. Antybiotyki na „ból zęba” (mówiąc potocznie), które są stosowane bez wyraźnego wskazania, powodują, że bakterie uodparniają się na nie. W takiej sytuacji w razie choroby, trzeba stosować większą dawkę innego, mocniejszego leku. Czasem nawet taki lek trzeba podawać stomatologiczny − uważaj na alergie!Lekarz pewnie często pyta Cię, czy masz uczulenie na penicyliny. Dlaczego? Bo penicyliny są najstarszą grupą antybiotyków na naturalna, czyli tzw. penicylina G, nie jest już prawie wcale stosowana w medycynie, bo może łatwo wywołać alergię. Obecnie w stomatologii stosuje się głównie penicyliny syntetyczne, które nie są tak popularna to amoksycyklina − ma ona dużą penetracje do tkanek miękkich, a także jest oporna na działanie soku żołądkowego, przez co można ją podawać doustnie. Może być stosowana nawet u kobiet ciężarnych i karmiących. Żeby zwiększyć penetrację tego antybiotyku do tkanki kostnej stosuje się połączenie amoksycyliny z kwasem klawulanowym lub z sulbaktamem. Reakcja uczuleniowa na tą grupę antybiotyków może objawiać się albo tylko reakcjami skórnymi, takimi jak rumień, swędzenie i pieczenie, albo spowodować poważniejsze objawy, takie jak obrzęk krtani, napad astmy, duszności, a nawet wstrząs anafilaktyczny. Dlatego przed rozpoczęciem pierwszej kuracji antybiotykami, warto wykonać testy skórne pod kątem określenia uczulenia na antybiotyk na ból zęba stosować?Odpowiedź jest krótka: żaden! Na ból, który jest spowodowany ogniskiem próchniczym, doraźnie mogą pomóc Ci dostępne bez recepty niesterydowe leki przeciwzapalne. Zawierają one zwykle popularny paracetamol lub ibuprofen. O tym, co pomoże Ci na ból zęba dowiesz się z artykułu: Co na ból zęba? Nie baw się w szarlatana!Jednak z bólem zęba trzeba udać się do lekarza. Bo najważniejsze jest wyeliminowanie przyczyny, a nie zaleczenie objawów nieodwracalnych zakażeniach miazgi, ząb trzeba leczyć endodontycznie. Co to znaczy? Że lekarz musi usunąć martwą miazgę z Twojego kanału korzeniowego. Dokładne, chemo-mechaniczne opracowanie kanału powinno pomóc osobom ogólnie zdrowym. Żaden lek, nawet najsilniejszy, w tym przypadku nie zmniejszy dolegliwości bólowych. Oczywiście są od tego pewne odstępstwa. Są nimi ostre stany ropne, które zajmują tkankę okołowierzchołkową. Przy wytworzeniu się ropnia, który rozlewa się na okoliczne przestrzenie powięziowe i prowadzi do szerzenia się zapalenia na przyległe struktury. Kiedy zaczynasz odczuwać bardzo niebezpieczne objawy ogólne, np.: obrzęk, trudności w przełykaniu, wzrostu temperatury ciała powyżej 38,8° C, szczękościsk, lekarz pokieruje Cię niezwłocznie na oddział chirurgii twarzowo-szczękowej. Tam zostaną podane Ci antybiotyki (najczęściej dożylnie), a ropień nacięty i jego zawartość ostre stany w obrębie głowy i szyi są bardzo niebezpieczne, bo okolica twarzoczaszki jest bardzo dobrze unaczyniona i dochodzi tam do łatwego szerzenia się zapalenia w kierunku więcej, obrzęk może nawet zablokować Twoje drogi oddechowe. Powikłaniem po stanie ropnym zęba może być nawet ropne zapalenie mózgu czy przed zabiegiem stomatologicznymKiedy lekarz wykonuje np. leczenie endodontyczne, nacięcie ropnia, usunięcie kamienia poddziąsłowego czy ekstrakcje zęba, dochodzi do przejściowej bakteremii w Twoim organizmie. Nie jest to problemem u osób ogólnie zdrowych, bo organizm sam radzi sobie z zlikwidowaniem przejściowego wysiewu w niektórych przypadkach, lekarz zdecyduje się na podanie Ci antybiotyku przed zabiegiem przed zabiegiem podaje się:w trakcie leczenia immunosupresyjnegoosobom z wadami sercaosobom z niekontrolowaną cukrzycąosobom z upośledzonym układem odpornościowympo przeszczepachosobom ze sztuczną zastawką sercaosobom z endoprotezami stawowymi Kiedy zaczyna działać antybiotyk? Dopiero po pewnym czasie, dlatego powinien być podany odpowiednio wcześnie, tak żeby uzyskać odpowiednie wysycenie osocza substancją takich przypadkach, dawka leku najczęściej jest dwa razy większa niż stosowana klasycznie. Czasem lekarz może zdecydować, żeby podać Ci też antybiotyk zaraz po zabiegu. Ale utrzymanie wysokiego stężenia antybiotyku w organizmie przez kilka dni po leczeniu, nie ma sensu z punktu widzenia w przebiegu zapalenia przyzębiaCzasem przy zapaleniu przyzębia trzeba podać antybiotyki się to w przypadku:ostrego zapalenia dziąseł przy współistniejących objawach ogólnych lub występującego w przebiegu ciężkich chorób ogólnoustrojowych,ostrych ropni mnogich,ostrego martwiczo-wrzodziejącego zapalenie dziąseł lub przyzębia,agresywnego zapalenie przyzębiazapalenia przyzębia odpornego na leczenie. Takie stany jednak rzadko zdarzają się w codziennej praktyce że bardzo ważne jest racjonalne podejście do stosowania antybiotyków. Jeżeli cieszysz się dobrym zdrowiem i nie występują u Ciebie współistniejące, niebezpieczne objawy ogólne, nie ma potrzeby stosowania tej grupy leków przy klasycznym leczeniu stomatologicznym.

Wśród innych przyczyn należy wymienić np.: nieleczone zęby ze zgorzelinową lub martwą miazgą, rozlane zapalenia kości, zaawansowane zapalenia przyzębia, a nawet węzłów chłonnych czy ślinianek. Opuchliźnie od zęba mogą towarzyszyć także inne objawy, jak silny ból zęba czy gorączka. Jak pozbyć się opuchlizny policzka czy

ból zęba po leczeniu kanałowym – zapalenie okostnej od 4 tygodni odczuwam ból w zębie 45 także po leczeniu kanałowym, ale chronologicznie: Tomografia żuchwy nie wykazała zmian w tym usunięcie dolnej ósemki 48 (ząb nie wyrżnięty w położeniu poziomym) oraz założenie korony na implant 14, po zabiegu przepisany antybiotyk Augmentin (1 tydzień).Po zabiegu obrzęk oraz ból w prawej żuchwie, w tym zębów doraźna konsultacja w gabinecie dentystycznym (u pani asystentki, bo pani doktor nie miała czasu) otrzymałem poradę, że po usunięcie ósemki dolegliwości bólowe mogą się utrzymywać nawet przez kilka kolejne dwa tygodniu utrzymujący się ból w zębach dolnej żuchwy po prawej stronie, wyczuwalne twarde powiększenie na dole żuchwy (obrzęk?) pod zębami 44-5, ból czasami promieniujący do ucha i kości czaski, pojawiła sią nadwrażliwość – przeszywający ból głównie na zimne płyny (np. podczas płukania zębów/irygacji), ale także na gorące płyny; doraźne stosowanie środków wizyta u stomatologa, wykonane RTG zębów 45-6, stwierdzony ubytek w 45, leczenie zachowawcze (nowe wypełnienia) 45 i 46 w znieczulenie miejscowym, ale nawet po nim odczuwalny ból/nacisk w trakcie wypełniania. W kolejnym tygodniu wciąż odczuwalny ból 45-6 (jw.), doraźne stosowanie środków wizyta u stomatologa (1 godz.) – rozpoczęcie leczenia kanałowego 45 pod mikroskopem (oczywiście w znieczuleniu) – zrozumiałem, że był problem z otwarciem/wypełnieniem kanałów (pani doktor stwierdziła, że rozchodzą się pod kątem 45°), opatrunek zakończenie leczenia kanałowego 45 (wizyta 1 godz.) brak pełnego wypełnienia 1 kanału (kilkakrotne zdjęcia RTG - pani doktor stwierdziła że pozostało niewypełnione ok 2 mm pomimo leczenia pod mikroskopem, ale kanał/korzeń został dokładnie oczyszczony i wypłukany), w trakcie wypełniania używano podgrzewanego metalowego narzędzia, pod koniec wizyty zaczął pojawiać się ból/nacisk podczas wypełniania – dodatkowe znieczulenie miejscowe, dodatkowa diagnoza – zapalenie okostnej i przepisany antybiotyk Dalacin C (klindamycyna 300 mg) 1 tabl 3x dzienniePrzez kolejne 5 dni wciąż utrzymujący się ból w 45, promieniujący do ucha i także szyi, doraźne stosowanie środków przeciwbólowych 2-4 razy na dobę (w tym w nocy) – odczuwalne bóle brzucha (bo środki przeciwbólowe stosuję już ok. 4 tygodnie)Byłbym wdzięczny za opinie/porady, w szczególności - czy zastosowano prawidłowe leczenia np. czy nie należało od razu rozpocząć leczenia kanałowego na podstawie ww. objawów?- co mogło być przyczyną pojawienia się zapalenia okostnej?- i najważniejsze – jakie powinno być dalsze leczenie? Czy możliwe jest dalsze/ponowne leczenie kanałowe (oraz próba pełnego wypełnienia kanału)? Czy może resekcja wierzchołka korzenia który nie został wypełniony? Czy już tylko usunięcie zęba?

U5vYjB.

4yzmudf5mi.pages.dev/39

4yzmudf5mi.pages.dev/84

4yzmudf5mi.pages.dev/95

4yzmudf5mi.pages.dev/71

4yzmudf5mi.pages.dev/44

4yzmudf5mi.pages.dev/58

4yzmudf5mi.pages.dev/26

4yzmudf5mi.pages.dev/4

antybiotyk na ból zęba forum